ISO 17025, een van de bekendste normen in ons werkveld, wie is er niet groot mee geworden? Maar kénnen we die ook echt? Laten we eerlijk zijn: kwaliteitscontrole blijft ingewikkelde materie. De norm praktisch interpreteren, helpt bij het begrijpen ervan.
Onze docent Anita te Riet vertelt.

“De norm is nu nog te vaak een feestje van de kwaliteitsmedewerkers, maar moet van ons allemaal
zijn”, vertelt Anita. “Ik merk dat laboranten er te weinig van weten. Je hoort vaak: ‘Ik moet al zoveel
registreren en dan komt dit er ook nog bij.’” Toch is deze kwaliteitsnorm bepalend. “We moeten alles
steeds beter registreren. Stel: er komt een claim binnen. Dan wil je kunnen aantonen dat alles volgens
de regels is verlopen, je mensen goed zijn opgeleid en alles correct is gevalideerd en gekalibreerd. Of
stel je voor dat je in de rechtbank staat. Dan wil je wel een goed verhaal hebben. Daarom moet
iedereen in het bedrijf ervan doordrongen worden dat 17025 zo belangrijk is.”

Maar ja, hoe doe je dat? Anita: “Kijk, het is natuurlijk vaak droge, ingewikkelde kost. Het gaat nogal
eens mis doordat mensen de norm zelf gaan interpreteren en er te weinig gezamenlijk over spreken.
Het kan ook zijn dat alles uit angst zó strikt omschreven wordt dat je je er bijna niet aan kunt houden
en al snel van de norm en je eigen procedures afwijkt. Waarom zou je honderd registraties uitvoeren
als tien ook voldoende zijn?” Volgens Anita helpt het om niet in je eentje te priegelen, maar er samen
met collega’s over te sparren.

“Je moet je de kennis eigen maken door samen te sparren, bijvoorbeeld door het er tijdens een
werkoverleg eens over te hebben. Ruim daar een vast momentje voor in. Noem voorbeelden uit de
praktijk, misschien wel van andere organisaties. Deel het op zo’n manier in dat het voor jou werkt.”

Een goede manier om de norm tastbaar te maken is die vertalen naar de dagelijkse praktijk en dan
met name voorbeelden uit je privéleven “Dat doe ik tijdens trainingen altijd”, vertelt Anita. “Dan vraag
ik bijvoorbeeld: ‘Doe je weleens boodschappen?’ ‘Ja, natuurlijk.’ ‘Nou, de rit naar de supermarkt
plannen is de plan-fase, alles uit het schap halen, is de doe-fase. Kijken of je alles van je lijstje hebt, is
de check-fase. Bananen vergeten? Dan pak je die nog even, dat is de act-fase Dan begint het feitelijk
weer opnieuw en is de finale act-fase het afrekenen bij de kassa. Zo simpel is het.’”

“Kwaliteit is ook zo’n breed begrip. Sommigen vinden dat lastig te interpreteren in een
laboratoriumsetting. Dan vraag ik: ‘Wat is voor jou de definitie van kwaliteit? Waarom rijd je in die
auto? Waarom ga je naar die supermarkt? Daaraan zijn kwaliteitseisen verbonden die jij zelf stelt. Dat
doen klanten ook als ze een monster indienen. Probeer je in hen te verplaatsen. Maak het voor jezelf
klein en tastbaar.’”

De cursus kwaliteitszorg voor kwaliteitscoördinatoren (KWACO) helpt met interpreteren. Anita: “Die
duurt drie dagen. Maar binnen een paar uur ervaren mensen vaak al een eyeopener: wij doen te veel.
We gaan met elkaar in gesprek: wat doe je bij jouw bedrijf? Zo leert iedereen van elkaar. We oefenen
samen en gaan praktisch aan de slag. Het kan lastig zijn om collega’s aan te spreken op correct
gebruik van de norm, de verantwoordelijkheden daar te leggen waar ze ook horen, daarom geven we
de kwaliteitscoördinatoren handvatten. Het is winst als we het samen ook wat tastbaar en leuk
kunnen maken.”